🦇 Prośbą O Przepustka Z Zakładu Karnego

Pracownik może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Wniosek pracownika powinien mieć formę pisemną. Poniżej wzór wniosku o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych i wzór ewidencji wyjść prywatnych. Pracownik w tym wniosku może także zobowiązać się do odpracowania zwolnienia i wskazać termin. Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do co najmniej 11 godzin odpoczynku dobowego oraz co najmniej 35 godzin odpoczynku tygodniowego. Nie jest pracą w godzinach nadliczbowych czas odpracowania zwolnienia od pracy, udzielonego pracownikowi, na jego pisemny wniosek, w celu załatwienia spraw osobistych (art. 151 § 21 ustawy - Kodeks pracy, dalej Zatem pracownik, który ma do załatwienia sprawy osobiste w godzinach pracy, może wystąpić do pracodawcy z wnioskiem o udzielenie mu zwolnienia na ten czas, np. na godzinę, dwie lub więcej ze zobowiązaniem odpracowania tego zwolnienia. Nie ma przeszkód, aby pracownik wystąpił także o udzielenie mu takiego zwolnienia obejmującego np. 8 godzin, co stanowi cały dzień jego pracy. Polecamy: Monitor Prawa Pracy i Ubezpieczeń Odpracowanie powinno nastąpić do końca okresu rozliczeniowego. Jeżeli nie jest to możliwe, pracownik powinien pisemnie zobowiązać się do odpracowania zwolnienia w późniejszym terminie, już w następnym lub kolejnym okresie rozliczeniowym. Wprawdzie przepisy Kodeksu pracy nie wprowadzają takiego ograniczenia, jednak z uwagi na to, że w okresie rozliczeniowym rekompensuje się pracę w godzinach nadliczbowych, można stwierdzić, że także odpracowywanie zwolnienia od pracy powinno odbywać się w tym czasie. W praktyce bowiem odkładanie odpracowania zwolnienia na dłuższy okres, np. kilku miesięcy, może uniemożliwić odpracowanie wyjścia prywatnego (bo np. pracownik w tym czasie zachoruje albo już nie będzie zatrudniony). Ma to istotne znaczenie z punktu widzenia wypłaty wynagrodzenia za pracę, które przysługuje bowiem tylko za pracę wykonaną. Zatem jeżeli pracownik skorzysta ze zwolnienia na wyjście prywatne i nie odpracuje tego zwolnienia, pracodawca ma prawo nie wypłacić mu za ten czas wynagrodzenia. Dokumentowanie wyjść w celach osobistych Przepisy Kodeksu pracy nie regulują kwestii sposobu udzielania zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych, poza koniecznością złożenia pracodawcy pisemnego wniosku. Regulacje w tym zakresie mogą więc wynikać z przepisów wewnątrzzakładowych, np. regulaminu pracy. Zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych udziela się pracownikowi na jego pisemny wniosek. Przy udzielaniu zwolnień od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych obowiązkowa jest pisemna forma wniosku, np. z jednoczesnym zobowiązaniem się pracownika do odpracowania zwolnienia i wskazania terminu. Może to być odrębny wniosek lub wniosek złożony w formie wpisu w ewidencji prowadzonej przez pracodawcę. Wzór wniosku o zwolnienie od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych Warszawa, dnia 2 lipca 2018 r. Anna Kolska Specjalista ds. kadr Kierownik Działu Kadr i Płac WNIOSEK Zwracam się z prośbą o udzielenie mi zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych w dniu 3 lipca 2018 r. w godzinach Jednocześnie zobowiązuję się do odpracowania mojego zwolnienia od pracy w dniu 4 lipca 2018 r. w godzinach ………………………….. Podpis pracownika Wyrażam zgodę …………………….. Podpis przełożonego Potwierdzam odpracowanie zwolnienia od pracy w dniu 4 lipca 2018 r. w godzinach ……………………….. Podpis przełożonego Wzór ewidencji wyjść prywatnych Lp. Imię i nazwisko pracownika data zwolnienia godziny od-do Podpis pracownika Podpis przełożonego Data odpracowania Godziny Podpis przełożonego Wniosek o zwolnienie od pracy w celu wyjścia prywatnego będzie stanowił podstawę do żądania od pracownika odpracowania takiego zwolnienia od pracy, ponadto wyeliminuje wątpliwość co do zakwalifikowania czasu świadczenia pracy przez pracownika poza godzinami wynikającymi z jego harmonogramu pracy i w konsekwencji zabezpieczy pracodawcę przed ewentualnymi roszczeniami pracownika za pracę w godzinach nadliczbowych. Wnioski takie powinny być załączone do ewidencji czasu pracy. Pisemne wnioskowanie o zwolnienie od pracy przez pracownika ma znaczenie w razie sporu sądowego. Udzielenie bowiem tylko ustnej zgody na prywatne wyjście z pracy lub zewidencjonowanie takiego wyjścia w notatniku prowadzonym wyłącznie przez pracodawcę, i późniejsze odpracowanie przez pracownika tego zwolnienia "po godzinach", może mieć dla pracodawcy skutek w postaci roszczeń pracownika o rekompensatę pracy nadliczbowej. Ponadto, w razie kontroli PIP, może spowodować np. wydanie nakazu zapłaty dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych lub nałożenie kary grzywny za nieprzestrzeganie przepisów o czasie pracy. W przypadku przyjęcia koncepcji prowadzenia wspólnej ewidencji wyjść prywatnych wszystkich pracowników zalecane byłoby stworzenie w niej rubryki na podpis pracownika, która stanowiłaby wniosek o udzielenie zgody na wyjście prywatne oraz rubryki na podpis pracodawcy, z której by wynikało, że taka zgoda została wyrażona. Ewidencja takich zwolnień od pracy mogłaby być prowadzona np. przez sekretariat, recepcję lub przełożonego. Zatem, jeżeli pracodawca zgadza się na prywatne wyjście pracownika w czasie pracy, konieczne jest (choćby ze względów porządkowych) ewidencjonowanie ich i kontrola odpracowywania. Prowadzenie przez przełożonego wyłącznie własnej ewidencji wyjść prywatnych pracowników jest także niewystarczające w razie sporu z pracownikiem. Limitowana liczba godzin odpracowywania na dobę Odpracowanie zwolnienia od pracy nie może naruszać prawa pracownika do co najmniej 11-godzinnego dobowego odpoczynku oraz co najmniej 35-godzinnego odpoczynku tygodniowego (o których mowa w art. 132 i art. 133 W praktyce oznacza to, że pracownik ma limitowaną liczbę godzin w każdej dobie pracowniczej, w której może odpracować swoje prywatne wyjście z pracy. Oznacza to, że pomiędzy zakończeniem pracy w jednej dobie pracowniczej i rozpoczęciem jej kolejnego dnia nie może upłynąć mniej niż 11 godzin. Pracownik wykorzystał 10 godzin zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Jest on zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy, w stałym rozkładzie czasu pracy od poniedziałku do piątku w godzinach Ma on możliwość odpracowania wyjścia prywatnego w każdym dniu swojej pracy nie więcej niż w wymiarze 5 godzin, tak aby nie naruszało to jego prawa do 11-godzinnego dobowego odpoczynku. Jeżeli pracownik ma do odpracowania w sumie 10 godzin, to może je odpracować np. w poniedziałek 5 godzin, we wtorek 3 godziny i w piątek 2 godziny. Wyjścia prywatne pracowników niepełnosprawnych Przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnoprawnych nie regulują kwestii udzielania zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych i w tym zakresie odsyłają do przepisów Kodeksu pracy. Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Jednocześnie czas pracy osoby niepełnosprawnej zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo. Normy te są sztywno określone w odróżnieniu od regulacji kodeksowych, które stanowią, że czas pracy pracownika nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przeciętnie 5-dniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym (art. 129 § 1 Ponadto osoba niepełnosprawna nie może być zatrudniona w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych. Powstaje zatem wątpliwość, kiedy osoba niepełnosprawna zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy mogłaby odpracować tzw. wyjście prywatne. Ustawowe określenie dla pracownika niepełnosprawnego sztywnych norm czasu pracy zarówno dobowej, jak i tygodniowej oraz zakaz polecania mu pracy nadliczbowej w praktyce uniemożliwia takiemu pracownikowi skorzystanie z tzw. wyjścia prywatnego za odpracowaniem w innym dniu. Dopuszczalny wydaje się zatem tylko przypadek, kiedy pracownik niepełnosprawny skorzysta z tzw. wyjścia prywatnego i w tym samym dniu odpracuje to zwolnienie od pracy. W takim przypadku nie dojdzie bowiem do naruszenia sztywnej dobowej i tygodniowej normy czasu pracy, przy zachowaniu dobowego i tygodniowego odpoczynku. Pracownik zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności w poniedziałek pracuje 7 godzin od do W godzinach od do skorzystał z wyjścia prywatnego. Aby nie została naruszona jego dobowa 7-godzinna norma czasu pracy pracodawca zobowiązał go do odpracowania tego zwolnienia w godzinach Takie działanie pracodawcy jest prawidłowe, ponieważ pracownik nie naruszy 7-godzinnej dobowej normy czasu pracy oraz nie zostaną naruszone przepisy o dobowym i tygodniowym odpoczynku. W przypadku osób niepełnosprawnych zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy pracownik ma możliwość odpracowywania wyjść prywatnych. W przypadku gdy z jego rozkładu czasu pracy wynika, że w danym dniu ma do przepracowania mniej niż 7 godzin, może w tym dniu przepracować dodatkowe godziny, które będą stanowiły odpracowanie udzielonego przez pracodawcę zwolnienia od pracy w celu załatwienia spraw osobistych. Pracownik zaliczony do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności jest zatrudniony na 1/3 etatu i zgodnie z grafikiem pracuje w danym tygodniu od poniedziałku do piątku po 2,5 godziny, tj. od do W środę z powodu wizyty u lekarza przyszedł 2 godziny później do pracy. Zobowiązał się odpracować te godziny w czwartek pomiędzy godzinami a Takie odpracowanie nie naruszy sztywnej dobowej normy czasu pracy dla niepełnosprawnych, zatem nie ma przeszkód, aby pracownik odpracował wyjście prywatne w następnym dniu. W czwartek pracownik przepracuje bowiem 4,5 godziny zamiast 2,5 godzin. Możliwe jest także odpracowywanie przez pracowników niepełnosprawnych zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy zwolnień od pracy w celu załatwienia spraw prywatnych w dniu rozkładowo dla nich wolnym od pracy. Pracownik ze znacznym stopniem niepełnosprawności zatrudniony na pół etatu na dany tydzień ma zaplanowaną pracę tylko na środę i piątek po 5 godzin dziennie, pozostałe dni tego tygodnia są dla pracownika dniami rozkładowo wolnymi od pracy. Jeżeli pracownik w środę skorzystał z wyjścia prywatnego w wymiarze 2 godzin, to nie ma przeszkód, aby te 2 godziny zwolnienia odpracował np. w czwartek. Nie naruszy to jego dobowej normy czasu pracy, a w rozliczeniu na koniec okresu rozliczeniowego nie spowoduje przekroczenia stałej 35-godzinnej tygodniowej normy czasu pracy ani nie spowoduje pracy nadliczbowej, która w przypadku pracowników niepełnosprawnych jest niedopuszczalna. W odniesieniu do pracownika niepełnosprawnego limity godzin, w których możliwe jest odpracowanie wyjścia prywatnego wynikające z dobowego i tygodniowego odpoczynku nie mają większego praktycznego znaczenia. Jeśli pracodawca prawidłowo ustali pracownikowi niepełnosprawnemu grafik czasu pracy w sposób zapewniający takie odpoczynki, to jest niewielka możliwość ich naruszenia, bowiem limit godzin możliwych do przepracowania na dobę u takiego pracownika nie może przekroczyć 8 lub 7 godzin. Odpracowywanie wyjść prywatnych przez pracowników korzystających z uprawnień rodzicielskich w zakresie czasu pracy Przepisy prawa pracy przewidują szczególne uprawnienia dla pracownic w ciąży i pracowników opiekujących się małymi dziećmi, zwłaszcza w zakresie czasu pracy. I tak, w systemie równoważnego czasu pracy, dozorze urządzeń, pilnowaniu i pracy w ruchu ciągłym oraz systemie skróconego tygodnia pracy i systemie pracy weekendowej czas pracy pracownic w ciąży oraz pracowników opiekujących się dzieckiem do ukończenia przez nie 4. roku życia, bez ich zgody - nie może przekraczać 8 godzin (art. 148 pkt 2 i 3 Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za czas nieprzepracowany w związku ze zmniejszeniem z tego powodu wymiaru jego czasu pracy. Zatem tacy pracownicy nie mają sztywno określonej dobowej normy czasu pracy, ale są objęci względnym zakazem pracy powyżej 8 godzin na dobę. W związku z tym, w przypadku niewyrażenia przez takiego pracownika zgody na pracę powyżej 8 godzin odpracowanie zwolnienia prywatnego będzie mogło mieć miejsce tylko w tej samej dobie pracowniczej (tak jak przy pełnoetatowych niepełnosprawnych pracownikach). Natomiast pracownik, który zechce odpracować takie zwolnienie w innym dniu, może być z obiektywnych przyczyn zmuszony do wyrażenia zgody na pracę przekraczającą 8 godzin na dobę; jednakże taka zgoda nie musi być stała, może mieć czasowy, incydentalny charakter. Podstawa prawna: art. 129 § 2, art. 133, art. 148 pkt 2 i 3 i art. 151 § 21 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy ( z 2018 r. poz. 917; ost. zm. z 2018 r. poz. 1076), art. 15 i art. 66 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych ( z 2018 r. poz. 511; ost. zm. z 2018 r. poz. 1076).

Przez cały czas utrzymywałem kontakt z moją partnerką (albo ona ze mną) telefoniczny, listowny, widzenia. Na komisji na której Dyrektor wystąpił mi wpz dostałem przepustkę. Moja Pani przyjechała ponad 200 km. Odebrała mnie, wyszedłem, wróciłem o czasie. Potem sędzia na wokandzie wspomniał o tym.

Tak- USTAWA z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny wykonawczy CYTAT Wykonywanie kary i jej indywidualizacja CYTATArt. 88. § 1. Skazanego odbywającego karę w systemie programowanego oddziaływania osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności uzasadniają osadzenie go w zakładzie karnym typu zamkniętego.§ 2. Skazanego za przestępstwo nieumyślne lub odbywającego zastępczą karę pozbawienia wolności albo karę aresztu osadza się w zakładzie karnym typu półotwartego, chyba że szczególne okoliczności przemawiają za osadzeniem go w zakładzie karnym innego typu.§ 3. Skazanego stwarzającego poważne zagrożenie społeczne albo poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa zakładu karnego osadza się w zakładzie karnym typu zamkniętego w warunkach zapewniających ochronę społeczeństwa i bezpieczeństwo zakładu. W zakładzie tym osadza się również skazanego za przestępstwo popełnione w zorganizowanej grupie albo związku mającym na celu popełnianie przestępstw, chyba że szczególne okoliczności przemawiają przeciwko takiemu osadzeniu.§ 4. Skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności osadza się w zakładzie karnym typu 89. § 1. Jeżeli postawa i zachowanie skazanego za tym przemawiają, przenosi się go z zakładu karnego typu zamkniętego do zakładu typu półotwartego lub otwartego.§ 2. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio przy przenoszeniu skazanego z zakładu typu półotwartego.§ 3. Skazanego na karę dożywotniego pozbawienia wolności można przenieść do zakładu karnego typu półotwartego po odbyciu przez niego co najmniej 15 lat, a do zakładu typu otwartego - po odbyciu przez niego co najmniej 20 lat kary.§ 4. Ujemna ocena postawy i zachowania skazanego, a także względy bezpieczeństwa mogą powodować przeniesienie go do zakładu karnego typu półotwartego lub Art. 90. W zakładzie karnym typu zamkniętego: 1) cele mieszkalne skazanych mogą być otwarte w porze dziennej przez określony czas, jeżeli względy bezpieczeństwa nie stoją temu na przeszkodzie, 2) skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w pełnym systemie konwojowania, 3) zajęcia kulturalno-oświatowe i sportowe oraz nauczanie organizuje się w obrębie zakładu karnego, 4) ruch skazanych po terenie zakładu karnego odbywa się w sposób zorganizowany i pod dozorem, 5) skazani mogą korzystać z własnej bielizny i obuwia, a za zezwoleniem dyrektora zakładu karnego - także z Art. 91. W zakładzie karnym typu półotwartego: 1) cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte w porze dziennej, natomiast w porze nocnej mogą być zamknięte, 2) skazani mogą być zatrudniani poza terenem zakładu karnego w systemie zmniejszonego konwojowania lub bez konwojenta, w tym również na pojedynczych stanowiskach pracy, 3) skazanym można zezwalać na uczestniczenie w nauczaniu, szkoleniu oraz w zajęciach terapeutycznych organizowanych poza terenem zakładu karnego, 4) skazani mogą brać udział w organizowanych przez administrację poza terenem zakładu karnego grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych, 5) skazani mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach ustalonych w porządku wewnętrznym, 6) skazani mogą korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia, 7) skazanym można udzielać przepustek z zakładu karnego, nie częściej niż raz na dwa miesiące, łącznie na okres nie przekraczający 14 dni w roku. CYTAT Art. 92. W zakładzie karnym typu otwartego: 1) cele mieszkalne skazanych pozostają otwarte przez całą dobę, 2) skazanych zatrudnia się przede wszystkim poza terenem zakładu karnego, bez konwojenta, na pojedynczych stanowiskach pracy, 3) skazanym można zezwalać na uczestniczenie w nauczaniu, szkoleniu oraz zajęciach terapeutycznych organizowanych poza terenem zakładu karnego, 4) skazani mogą brać udział w organizowanych przez administrację, poza terenem zakładu karnego, grupowych zajęciach kulturalno-oświatowych lub sportowych, 5) skazanym można zezwalać na udział w zajęciach i imprezach kulturalno-oświatowych lub sportowych organizowanych poza terenem zakładu karnego, 6) skazani mogą poruszać się po terenie zakładu karnego w czasie i miejscach ustalonych w porządku wewnętrznym, 7) skazani mogą korzystać z własnej odzieży, bielizny i obuwia, 8) skazani mogą otrzymywać z depozytu zakładu karnego pieniądze pozostające do ich dyspozycji, 9) skazanym można udzielać przepustek z zakładu karnego, nie częściej niż raz w miesiącu, łącznie na okres nie przekraczający 28 dni w roku. CYTATArt. 93. Do przepustek określonych w art. 91 pkt 7 i art. 92 pkt 9 stosuje się odpowiednio przepisy art. 139 § 1, 2, 5 i 7 oraz art. Nagrody i ulgi CYTATArt. 137. Skazanemu wyróżniającemu się dobrym zachowaniem w czasie odbywania kary mogą być przyznawane nagrody. Nagroda może być również przyznana skazanemu w celu zachęcenia go do poprawy Art. 138. § 1. Nagrodami są w szczególności: 1) zezwolenie na dodatkowe lub dłuższe widzenie, 2) zezwolenie na widzenie bez osoby dozorującej, 3) zezwolenie na widzenie w oddzielnym pomieszczeniu, bez osoby dozorującej, 4) zatarcie wszystkich lub niektórych kar dyscyplinarnych, 5) nagroda rzeczowa lub pieniężna, 6) podwyższenie części wynagrodzenia za pracę przypadającej skazanemu nie więcej niż o 50%, na okres do 3 miesięcy, 7) zezwolenie na widzenie bez dozoru, poza obrębem zakładu karnego, z osobą najbliższą lub osobą godną zaufania, na okres nie przekraczający jednorazowo 30 godzin, 8) zezwolenie na opuszczenie zakładu karnego bez dozoru, na okres nie przekraczający jednorazowo 14 dni.§ 2. Inne nagrody określi 139. § 1. Nagrody wymienione w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 można przyznać skazanemu, którego postawa w czasie odbywania kary uzasadnia przypuszczenie, że w czasie pobytu poza zakładem karnym będzie przestrzegał porządku prawnego, po odbyciu przez niego co najmniej połowy tej części kary, po której mógłby być warunkowo przedterminowo zwolniony.§ 2. Przyznanie nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 tymczasowo aresztowanemu, mającemu prawa i obowiązki skazanego odbywającego karę pozbawienia wolności, wymaga zgody organu, do którego dyspozycji pozostaje.§ 3. Łączna liczba nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 nie może przekroczyć 28 w roku.§ 4. Łączny czas trwania nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 8 nie może przekroczyć 28 dni w roku.§ 5. Skazanemu odbywającemu karę 25 lat pozbawienia wolności nagroda wymieniona w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 może być przyznana po odbyciu co najmniej 5 lat, a skazanemu odbywającemu karę dożywotniego pozbawienia wolności - po odbyciu co najmniej 15 lat kary.§ 6. Przyznanie nagrody wymienionej w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 skazanemu odbywającemu karę 25 lat pozbawienia wolności albo karę dożywotniego pozbawienia wolności, w zakładzie karnym typu zamkniętego, wymaga zgody sędziego penitencjarnego.§ 7. Nagrody wymienione w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 dyrektor zakładu karnego przyznaje z urzędu lub na pisemny wniosek przełożonego skazanego. Inne nagrody może przyznawać również osoba upoważniona przez dyrektora zakładu 140. § 1. W razie korzystania przez skazanego z nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8 albo z zezwolenia, o którym mowa w art. 141 § 4, ma on obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji, właściwej terytorialnie dla miejsca jego przebywania w okresie korzystania z zezwolenia, w celu potwierdzenia miejsca pobytu.§ 2. Skazany korzystający z zezwoleń, o których mowa w § 1, w każdym przypadku zmiany miejsca pobytu ma obowiązek bezzwłocznego zgłoszenia się do jednostki Policji właściwej terytorialnie dla nowego miejsca jego przebywania.§ 3. Dyrektor zakładu karnego może zobowiązać skazanego, korzystającego z zezwoleń, o których mowa w § 1, do określonego zachowania się, a zwłaszcza do przebywania w określonych w zezwoleniu miejscach pobytu lub częstszego zgłaszania się do jednostki Policji.§ 4. Czasu przebywania skazanego poza zakładem karnym, na podstawie zezwoleń, o których mowa w § 1, nie odlicza się od okresu odbywania kary, chyba że sędzia penitencjarny zarządzi inaczej w wypadku, gdy skazany w tym czasie nadużył 141. § 1. W wypadkach szczególnie uzasadnionych warunkami rodzinnymi lub osobistymi skazanego nagrody mogą być stosowane jako ulgi.§ 2. Nie przyznaje się jako ulg nagród wymienionych w art. 138 § 1 pkt 7 lub 8.§ 3. Ulgi przyznaje dyrektor zakładu karnego na prośbę skazanego lub osoby najbliższej albo na wniosek przełożonego skazanego.§ 4. W wypadkach szczególnie ważnych dla skazanego można mu zezwolić na opuszczenie zakładu karnego, na czas nie przekraczający 5 dni, w miarę potrzeby w asyście funkcjonariusza Służby Więziennej lub innej osoby godnej zaufania. W stosunku do osadzonych w zakładzie karnym typu zamkniętego zezwolenia tego udziela sędzia penitencjarny, a w wypadkach nie cierpiących zwłoki - dyrektor zakładu karnego.

Życie po opuszczeniu zakładu karnego: readaptacja społeczna kobiet uzależnionych od narkotyków w Polsce. s¹ te, które po wyj ciu z zak³adu karnego ponownie zamieszka³y z rodzin¹ (mê-

W postępowaniu karnym wykonawczym nie tylko sąd i prokuratura mogą podjąć decyzję w Twojej sprawie. Jest wiele organów postępowania karnego wykonawczego, które są władne wydać decyzję co do odbywania czy wykonywania Twojej kary. Warto wiedzieć kto i co może podjąć w sprawie wykonywanie przez Ciebie kary. Organy postępowania karnego wykonawczego. Zgodnie z art. 2 kodeksu karnego wykonawczego organy postępowania karnego wykonawczego to po kolei: 1)sąd pierwszej instancji lub inny sąd równorzędny, 2)sąd penitencjarny; 2a)referendarz sądowy; 3)prezes sądu lub upoważniony sędzia; 4)sędzia penitencjarny; 5)dyrektor zakładu karnego, aresztu śledczego, a także dyrektor okręgowy i Dyrektor Generalny Służby Więziennej albo osoba kierująca innym zakładem przewidzianym w przepisach prawa karnego wykonawczego oraz komisja penitencjarna; 6)sądowy kurator zawodowy oraz kierownik zespołu kuratorskiej służby sądowej; 7)sądowy lub administracyjny organ egzekucyjny; 8)naczelnik urzędu skarbowego; 9)odpowiedni terenowy organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego; 10)inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeń. Właściwy organ w postępowaniu karnym wykonawczym Pierwszym organem dla którego zastrzeżona jest właściwość wszystkich spraw wykonywania kary jest sąd, który wydał orzeczenie w Twojej sprawie w pierwszej instancji, chyba że ustawa stanowi inaczej. Sądem penitencjarnym właściwym w Twojej sprawie jest Sąd Okręgowy (czyli sąd penitencjarny) w którego okręgu przebywasz chyba że ustawa stanowi inaczej. W stosunku do osób skazanych przez sąd wojskowy, w sprawach penitencjarnych, orzeka wojskowy sąd garnizonowy. Na postanowienie w sprawach właściwości sądu nie przysługuje zażalenie. Jeżeli masz wątpliwości jaki sąd jest właściwy w Twojej sprawie wykonawczej skontaktuj się a pomogę Ci ustalić właściwy sąd do rozstrzygnięcia Twojego wniosku. Otagowane jako: adwokat, grzywna, kara grzywny, kara ograniczenia wolności, kara pozbawienia wolności, obrońca, odroczenie kary, odroczenie kary ograniczenia wolności, przerwa w karze, przerwa w karze prac społecznych, warunkowe przedterminowe zwolnienie, warunkowe przedterminowe zwolnienie z dozoru elektronicznego, warunkowe przedterminowe zwolnienie z odbycia kary ograniczenia wolności, zastępcza kara aresztu, zastępcza kara pozbawienia wolności

. 425 278 262 180 308 412 103 5

prośbą o przepustka z zakładu karnego